آرش: مجموعهای از راکتهای توپخانهای غیر هدایت شونده ۱۲۲ میلیمتری تولید ایران برای استفاده در راکتانداز روسی بیام-۲۱ گراد است.
چهار مدل صادراتی از این راکت وجود دارد که هر یک دارای مشخصات مختلفی هستند:
آرش ۱ : برد : ۲۱٫۵ کیلومتر، طول : ۲٫۸۱۵ متر، سرعت : ۷۱۰ متر بر ثانیه
آرش ۲ : برد : ۳۰ کیلومتر، طول : ۲٫۸۱۵ متر، سرعت : ۱۰۵۰ متر بر ثانیه
آرش ۳ : برد : ۱۸ کیلومتر، طول : ۲٫۰۵۰ متر، سرعت : ۷۲۰ متر بر ثانیه
آرش ۴ : برد : ۴۰ کیلومتر، طول : ۲٫۸۹۰ متر، نوع کلاهک : HE تکه تکه شونده، توپ فولادی، مین و سوخت هوایی (احتمالاً)
مدارک صادرات میگویند که آرش ۴ دارای سیستم پرتابکننده متفاوت نسبت به دیگر انواع است. همه آنها از لانچرهای ۴۰ لولهای شلیک میشوند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
۲-حوت
حوت: یک موشک سطح به دریا و زیرآبی یا اژدر دارای پیشرانه راکتی ِ و با قابلیت فراحفرهزایی تولید ایران است که نخستین بار در رزمایش پیامبر اعظم بهار سال ۱۳۸۵ آزمایش شد. سرعت این موشک معادل ۱۰۰ متر بر ثانیهاست که ۳ تا ۴ برابر بیشتر از سرعت اژدرهای معمولی است.[۱] توان رزمی این موشک برابر با موشک VA-111 Shkval ساخت روسیه است.حوت شباهت قابل توجهی با اژدر ویآ-۱۱۱ اشکفال دارد که شوروی از سال ۱۹۷۷ آن را عملیاتی کردهاست. به همین دلیل بحثهایی در مورد احتمال خرید آن از روسیه یا قرقیزستان (جایی که کارخانه تولید این موشک در آن واقع است) مطرح شدهاست. ریچارد فیشر از قول منابع تایوانی نوشته که چین توانایی مهندسی مع برخی از انواع وی آ-۱۱۱ را دارد و در نتیجه احتمال دارد منبع تکنولوژیکی حوت از طریق چین فراهم شده باشد.
ادموند پوپ کارشناس اطلاعاتی نیروی دریایی هم مدعی شده که حوت عیناً مشابه اشکفال نیست اما روسها در طراحی آن مشارکت داشتهاند. وی گفته که در اواخر دهه ۱۹۹۰ از طریق مقامات دولتی روسیه از همکاری آنها در این پروژه مطلع شدهاست. ادموند پوپ که ناخدای بازنشسته نیروی دریایی آمریکاست در سال ۲۰۰۰ به دلیل جاسوسی برای دریافت اطلاعات محرمانه ویآ-۱۱۱ اشکفال در روسیه محاکمه و محکوم شده بود.
مقامات ایرانی حوت را سریعترین اژدر دنیا خواندهاند و به گفته سردار علی فدوی جانشین فرمانده سپاه پاسداران این موشک میتواند به سرعت ۲۲۳ مایل در ساعت برسد.
این موشک با تولید حبابهای بخار که از نوک دماغه و پوسته خود خارج میکند لایهای از گاز در اطراف خود شکل میدهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور میکند. از چالشهای فنی توسعه چنین موشکی میتوان به کاویتاسیون اشاره نمود که لازم است میزان حبابهای کاویتاسیون برای حفظ و پایدار نگهداشتن لایه گاز اطراف موشک و نیز رسیدن به کمترین پسا کنترل شود. در همین رابطه توجه به تداخل گازهای خروجی از راکت و نیز سطوح کنترل موشک با لایه گاز ایجاد شده در اطراف آن، پیچیدگیهای این مسئله را روشنتر میسازد. به ویژه زمان شروع به کار موتور و شرایطگذار (Transision) ناشی از آن از این حیث قابل توجه است. سیستم هدایت چنین موشکی نیز با چالشهای خود روبرو است. تغییر محیط سیال اطراف موشک، شکست امواج و نیز سرعت خود موشک از مواردی است که هدایت آن را با مشکلات عدیدهای مواجه میسازد.
ویآ-۱۱۱ اشکفال که شورویها طراحی آن را از دهه ۱۹۶۰ برای مقابله با زیردریاییهای هستهای آغاز کردند، یک اژدر ۵۳۳ میلیمتری است و ۲۷۰۰ کیلوگرم وزن دارد که ۲۱۰ کیلوگرم آن را کلاهک جنگی آن تشکیل میدهد. موتور راکتی این اژدر از سوخت مایع استفاده میکند. دو تن از وزن اژدر را مخزن سوخت تشکیل میدهد که شامل ۱۵۰۰ کیلو هیدروژن پروکسید و ۵۰۰ کیلو نفت سفید است. سرعت این اژدر ۸٫۲ متری هنگام شلیک ۹۳ کیلومتر بر ساعت است که در طول مسیر به بیش از ۳۷۰ کیلومتر میرسد. برد عملیاتی مدلهای جدید اشکفال به ۱۱ تا ۱۵ کیلومتر میرسد اما مدلهای قدیمی فقط تا ۷ کیلومتر برد داشته.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
۳-خرمشهر
موشک خرمشهر | |
---|---|
نوع | Ballistic missile |
اولین سازنده | ایران |
تاریخچه محصول | |
تولید | صنایع دفاعی ایران |
مشخصات | |
وزن | 19-26 tons |
طول | 13 m |
برد موثر | 2000 km with 00 kg کلاهک جنگی |
موتور | سوخت مایع |
سرعت | Unknown |
سکوی پرتاب | mobile |
خرمشهر، موشک بالستیک میان برد ساخت ایران است که در ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ مطابق با ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۷، همگام با مراسم رژه سراسری نیروهای مسلح ایران در آغاز هفته دفاع مقدس به نمایش گذاشته شد
قابلیت ها:
امیرعلی حاجیزاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران، برد موشک خرمشهر را ۲۰۰۰ کیلومتر معرفی کرده و آن را با قابلیت حمل کلاهک تا ۱۸۰۰ کیلوگرم تشریح کرده که میتواند به جای یک کلاهک، چند کلاهک حمل کند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
۴-خلیج فارس
خلیج فارس: یک موشک بالستیک ضد کشتی، سوخت جامد تک مرحلهای، مافوق صوت با برد ۳۰۰ کیلومتر است که بر اساس موشک فاتح ۱۱۰ طراحی و ساخته شدهاست. این موشک با یک کلاهک انفجاری ۶۵۰ کیلوگرمی تجهیز شده که از ترکیبی از سیستمهای هدایت بهره میبرد که از رهگیری آن جلوگیری میکند.
این موشک در فوریه ۲۰۱۱ رونمایی شد هنگامی که فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سرلشکر محمدعلی جعفری تولید انبوه آن را اعلام داشت. خبرگزاری فارسصحنههایی از هدف قرار دادن موفقیتآمیز کشتی (هدف) توسط موشک فوق را منتشر کرد. این موشک برای اولین بار در رزمایش دریایی پیامبر اعظم-۳ در سال ۲۰۰۸ آزمایش شد.[۱]
فرمانده هوافضای سپاه پاسداران گزارش داد، دقت موشک خلیج فارس به کمتر از ۱۰ متر رسیدهاست.[۲]
خلیج فارس | |
---|---|
نوع | موشک بالستیک ضد کشتی |
خاستگاه | ایران |
تاریخچه خدمت | |
خدمت | ۲۰۱۱ |
تاریخ تولید | |
طراح | ایران |
خصوصیات | |
طول | ۸٫۸۶ متر |
قطر | ۰٫۶۱ متر |
کالیبر | 610mm |
لولهها | 61cm سانتیمتر |
عملکرد | سیستم هدایت و کنترل چندگانه |
سرعت سیر دهانه | 1500m/s در هنگام فرود |
برد موثر | از ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر |
برد نهایی | ۳۰۰ کیلومتر |
کلاهک | یکی |
کلاهک خرج | 500KGکیلوگرم |
موتور | سوخت جامد |
جلوبرنده | موتور سوخت جامد ترکیبی |
برد موثر |
۳۰۰ کیلومتر |
سرعت | ۳ ماخ |
سامانه هدایت |
الکترواپتیک |
سامانه هدایت استیرینگ |
توسط سرورها |
دقت | کمتر از ۱۰ متر |
سکوی پرتاب |
متحرک |
موشک بالستیک (به انگلیسی: Ballistic missile) به موشکهایی میگویند که تا ارتفاع بسیار بالایی اوج میگیرند (که این قسمت راه با موتور و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف میروند که مانند یک سقوط آزاد البته با هدایت صحیح است. موشکهای بالیستیک معمولاً ارتفاع بسیار بالایی میگیرند و برخی از موشکهای بالستیک که برد بسیار بالایی دارند حتی از جو زمین نیز خارج میشوند و با استفاده از ماشین ورود مجدد (RV) به جو بازمیگردند.[۱]
موشک بالستیک در حقیقت یک ماشین تحویل موشک-مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است که اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار میگیرد. انواع گوناگون موشکهای بالستیک معمولاً بر حسب برد طبقهبندی میشوند. نوع خاصی از موشکهای بالستیک وجود دارد که اززیردریاییها شلیک میشود و SBLM نام دارد. در ساخت موشکهای بالستیک، مبحث پیشرانه که مشخصکننده برد موشک است مهمترین مسئله محسوب میشود و پس از آن میزان توانایی حمل مهمات که قدرت تخریب آن را افزایش میدهد.[۲]
اولین موشک بالستیک A-4 نام داشت که معمولاً با نام موشک وی-۲ (اصطلاح آلمانی 2-Vergeltungswaffe به معنی «سلاح انتقامی ۲») شناخته میشود که بین سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ میلادی توسط آلمان نازی و زیر نظر ورنر فون براون در ورماخت ساخته شد. اولین پرتاب موفقیت آمیز وی-۲ در ۳ اکتبر ۱۹۴۲ بود و برای اولین بار در تاریخ ۴ سپتامبر ۱۹۴۴ علیه انگلستان مورد استفاده قرار گرفت. تا پایان جنگ جهانی دوم حدود ۳۰۰۰ موشک وی-۲ از مجموع شش هزار موشک ساخته شده توسط ورماخت، به سمت کشورهای بریتانیا، هلند و بلژیک پرتاب شده بود.[۳]
موشکهای بالستیک را میتوان از نظر برد یا کاربرد آنها دستهبندی کرد، که معمولاً آنها را بر اساس برد گروهبندی میکنند. کشورهای مختلف از الگوهای متفاوتی برای دستهبندی موشکهای بالستیک استفاده میکنند.
به دلیل محدودیت موشکهای بالستیک در توانایی حمل بارهای سنگین عمدتاً از موشکهای بالستیک بلند برد و میانبرد برای حمل کلاهکهای هستهای استفاده میشود، زیرا در غیر این صورت پرتاب کردن حجم کمی از مواد منفجره معمولی توسط موشکهای بالستیک صرفهٔ اقتصادی ندارد.[۳]
موشکهای بالستیک کوتاه برد (SRBM) بهطور بالقوه در درگیریهای منطقهای به دلیل فاصله کم کشورها، هزینه نسبی کم و سهولت تنظیمات و پیکربندی آنها مورد استفاده قرار میگیرند. در تعاریف مدرن و امروزی موشک بالستیک کوتاه برد گروه وسیعتری از موشکها را در بر میگیرد و شامل هر موشکی است که برد آنها کمتر از ۳٬۵۰۰ کیلومتر باشد.
موشَک هدایتشونده[۱] یا به اختصار موشک[۱] نوعی سامانه تسلیحاتی خودکششی هدایتشونده است. موشکهای مدرن نخستین بار در جنگ جهانی دوم پدیدار شدند. موشکها موجب یک دگرگونی انقلابی در تقریباً همه جنبههای فعالیتهای نظامی شدند و به ویژه ماهیت نبردهای هوایی و دریایی، پشتیبانی نزدیک هوایی و جنگ هواییاستراتژیک را دگرگون ساختند. هرچند بمبهای اتمی کشتار جمعی در مقیاسی بسیار گسترده را ممکن ساختند ولی موشکهای بالستیک قارهپیمای مسلح به کلاهک اتمی بودند که روشی مطمئن را برای شلیک بمبهای اتمی مطرح کردند.[۲]
موشک یک سامانه تسلیحاتی محسوب میشود چرا که از بخشهای گوناگونی تشکیل میشود که دربرگیرنده بخش هدفیابی و هدایت، بخش پروازی، موتور و کلاهک میشوند. موتور موشک معمولاً یک راکت است و از این حیث موشک را میتوان راکت هدایتشونده محسوب کرد. البته موشکهای کروز به جای راکت از موتور جت استفاده میکنند و از این نظر نوعی هواپیمای بدون سرنشین هستند. کلاهک جنگی بمبی است که موشک آن را با خود حمل میکند و سیستمهای هدایتی متنوعی مانند هدایت سیمی، تلویزیونی،گرمایی، لیزری، و راداری هم در انواع مختلف موشکها استفاده میشوند. حرکت این سامانه هم با نیروی واکنش ناشی از خروج گاز تأمین میشود که ناشی از سوختن سوخت از طریق واکنشهای شیمیایی داخل موتور موشک است. موشک از دید سوخت به دو دستهٔ موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد بخش میشود.
مهماتی که به سوی هدفی شلیک میشوند به انواع گوناگونی تقسیم میشوند:
نخستین موشکهای ساخته شده به عنوان سلاح جنگی، یک سری موشک بودند که توسط آلمان نازی در جنگ جهانی دوم ساخته شدند. مشهورترین آنها وی-۱ و وی-۲ بودند هر دوی آنها از یک سیستم سادهٔ مکانیکی خلبان اتوماتیک استفاده میکردند تا موشک در مسیر از پیش مشخص شده پرواز کند. نوع کمتر شناخته شده آنان یک سری از موشکهای ضد ناو و ضدهوایی بودند که سیستم کنترل آنها رادیویی بود و توسط اپراتور کنترل میشد. هرچند این سیستمهای قدیمی در جنگ جهانی دوم در تعداد کم تولید شدند.
هر موشک یک سیستم تسلیحاتی است و از بخشهای گوناگونی تشکیل میشود که معمولاً میتوان آنها را در چهار مورد ردهبندی کرد:
سامانههای متنوعی برای هدایت موشک وجود دارند. عمومیترین روش این است که از یک نوع پرتو استفاده شود؛ مانند فرو سرخ یا لیزر یا موجهای رادیویی تا موشک را به طرف هدف هدایت کنند. این پرتو ممکن است از خود هدف سر چشمه گرفته باشد (مثل گرمای موتور یا موجهای رادار دشمن) یا ممکن است از خود موشک تأمین شود (مثل رادار) یا ممکن است توسط یک شخص سومِ خودی تأمین شود (مانند رادار وسیله نقلیه پرتاب یا پلت فرم پرتاب، یا یک نقش دهنده لیزر که توسط پیادهنظام عمل میکند) دو تای اولی معمولاً با اصطلاح شلیک و بعد هیچ شناخته میشوند چون نیازی به پشتیبانی بیشتر یا کنترل شدن از وسیله نقلیه یا پلت فرم پرتابکننده ندارند تا عمل کنند. روش دیگر این است که از دوربین تلویزیونی استفاده کنند که به وسیله نور مرئی یا فروسرخ میتوانند هدف را ببینند. تصویر ممکن است توسط یک عملگر انسانی استفاده شود تا موشک را راهنمایی کند به سوی هدف یا این کار توسط یک کامپیوتر انجام شود.
خیلی از موشکها از ترکیبی از دو روش بالا یا بیشتر بهره میگیرند تا دقت و شانس برخورد موفقیت آمیز به هدف را ارتقا دهند. بعضی از موشکها نیز با عکس برداریهای پیشین از مسیری که باید موشک طی کند تا به هدف برسد هدایت میشود به این صورت که موشک لحظه به لحظه مسیر خود را با عکسهای هوایی گرفته شده چک میکند تا به هدف برسد و معمولاً نیز عکسهای هوایی و مسیر حرکت موشک از مناطق کوهستانی انتخاب میشود تا عکسها به راحتی قابل تشخیص برای موشک باشند
روش دیگر برای هدفگیری موشک این است که به موقعیتی از قبل شناخته شده پرتاب شود، با استفاده از سیستمهای هدایتی مثل سیستم موقعیتیاب جهانی یا ترکام یا آی ان اس، این سیستم هدایت، موشک را با دانستن موقعیت فعلی موشک و موقعیت هدف و سپس حساب کردن مسیر بین آن دو هدایت میکند. همچنین این کار میتواند توسط یک کاربر انسانی با دقت کمتر انجام گیرد. کاربر انسانی هدف و موشک را باید ببیند؛ که به وسیله کابل یا رادیو بر اساس کنترل از راه دور هدایت میکند. یا به وسیله یک سیستم اتوماتیک که همزمان موشک و هدف را ردیابی میکند.
موشکها بطور کلی به چهار دسته زمین به هوا، هوابههوا، هوابهسطح و سطح بهسطح تقسیم میشوند. هریک از گروهها نیز براساس برد، نوع سوخت، نوع کلاهک و نوع سیستم هدایت به زیرگروههایی تقسیم میشوند.[۳]
موشکها را همچنین میتوان بر اساس نوع سطح پرتاب به دریاپایه، زمینپایه و هواپایه تقسیم کرد.
موشک، پرتابهای است که با نیروی عکسالعمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت میکند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل میشود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.
انواع موشک:
موشکها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم میشوند.
موشکهایی با سوخت پیشران جامد
سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شدهاند. برای روشن شدن موشک، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره میسوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج میشوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساختهاند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده میکردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود.
موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده میکنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویتکنندهای استفاده میشوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین میکنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده میکنند. بزرگترین موشکهای مصرفکننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویتکننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب میشوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بهطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید میکنند.
این موشکها را طوری طراحی کردهاند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا، از دریا بیرون کشیده شده، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری میشوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده میکنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید میکنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمیشوند. به عبارت دیگر ، نمیتوان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.
اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده میشود، از سوخت پیشران مایع بهره میبرند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانهای نگهداری میشوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق میبرند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده، شروع به تولید گازهای خروجی میکنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج میشوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده میکنند. سوخت پیشران سایر موشکها هنگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق میکند.
اما روش احتراق در این موشکها اکسنده و سوخت باهم ترکیب میشوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن میکنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت میدهند.
توجه كنید كمتر از سوخت مایع در موشکهای بالستیک استفاده میشود مگر در انواع قارهپیما كه نیاز به رانش بیشتری دارند و گرنه بیشترین مورد استفاده در موشکهای فضایی است.
همچنین آنها از لحاظ کاربرد به دستههای زیر تقسیمبندی میشوند:
موشکهای بالستیک
موشکهای اتمی
موشکهای فضایی
موشکهای ضد ماهواره
موشکهای لیزری
موشکهای شیمیایی، می، صوتی،.
موشکهای جنگ شهری
موشکهای ضدتانک
موشکهای ضدزره
موشکهای ضدهوایی
موشک باستیک
یكی از پشتوانهها و تكیهگاههای نظامی كشورها در عرصه بینالمللی، قدرت موشكی آنهاست. در جهان امروزی به رغم امضای پیمان نامههای متعدد كشورها و قراردادهای بینالمللی كه برای كنترل تكنولوژی موشكی در سازمان ملل به امضاء میرسد، در نهایت كشوری حرف اول را میزند كه به لحاظ موشكی مجهزتر باشد.
تا قبل از جنگ جهانی دوم (بنا به مقتضیات جنگ) فقط چندین كشور كه در حال جنگ بودند ابرقدرت موشكی محسوب میشدند (مانند روسیه و آلمان). در واقع جنگ برای اینها مانند كاتالیزوری در جهت پیشرفت صنایع موشكی بود؛ همچنان قدرتمند و قدرتمندتر میشدند و این امر موجب رعب و وحشت كشورهای دیگر شد، چرا كه از همان ابتدا هم پیشبینی میشد اگر فقط چند ابرقدرت خاص، این تكنولوژی را به دست میگرفتند، دیگر پاسخ ندادن به درخواستهای آنها كار مشكلی بود.
پس از فروكش كردن التهابات جنگ جهانی دوم، بسیاری از كشورها دست به كار شدند و شروع به ساخت یا حداقل خرید موشك كردند زیرا می دانستند اگر سیستم موشكی قوی داشته باشند، پشتوانه خوبی برای حفظ امنیت دارند. هرروزه انواع موشك ساخته و آماده میشد و در این میان یك فناوری، توجه همگان را بیش از دیگر شاخهها به خود جلب كرد و آن، تكنولوژی ساخت موشكهای بالستیك بود.
برد بسیار بالا و توانایی حمل مقدار زیاد مهمات، آنها را از سایر موشكها متمایز میسازد و همین موضوع، موجب رعب و وحشت و نگرانی میشود. با اینكه یك موشك بالستیك به خودی خود یك سلاح كشتار جمعی (WMD) محسوب نمی شود، ولی می تواند مقدار زیادی از انواع سلاحهای كشتار جمعی را حمل كند و به عنوان یك منبع نگرانی برای كشورها به حساب آید.
تكنولوژی موشكهای بالستیك هم پس از جنگ جهانی دوم نمو پیدا كرد و از دهه 1950 ابرقدرتهایی موشكی به وجود آمدند كه تهدیدی برای كشورهای دیگر محسوب میشدند. در این عرصه، اتحاد جماهیر شوروی یك سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود. با گذشت زمان، قدرتش بیشتر و بیشتر میشد و همواره حرف اول را در این زمینه میزد. این مسئله، كشورهای دیگر- مخصوصاً رقیب سرسختش یعنی ایالات متحده آمریكا- را آزار میداد.
موشک بالستیک چیست؟
یك موشك بالستیک در حقیقت یك ماشین تحویل موشك- مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است كه اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار میگیرد. انواع گوناگون موشكهای بالستیک بر حسب برد، طبقهبندی میشوند.
نوع خاصی از موشكهای بالستیك وجود دارد كه از زیردریاییها شلیك میشود و SBLM نام دارد.
در ساخت موشكهای بالستیك، مبحث «پیشران» كه مشخصكننده برد موشك است مهمترین مسئله محسوب میشود و پس از آن میزان توانایی حمل مهمات كه قدرت تخریب آن را افزایش میدهد.
موشكهای بالستیك به موشكهایی می گویند كه تا ارتفاع بسیار بالایی اوج میگیرند(كه این قسمت راه با موتور روشن انجام میشود) و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف میروند كه مانند یك سقوط آزاد البته با هدایت صحیح است.
برخی از موشكهای بالستیك حتی از جو زمین نیز خارج میشوند و با استفاده از یك ماشین ورود مجدد (RV) به جو باز میگردند كه برد بسیار بالایی دارند.
موشكهای بالستیك از لحاظ برد به5 گروه زیر تقسیم میشوند:
1-موشك جنگی كوتاه برد با میزان برد 150 كیلومتر
2- موشك بالستیك كوتاه برد با میزان برد 150 تا 799 كیلومتر
3- موشك بالستیك میان برد با میزان برد 800 تا 2399كیلومتر
4- موشك بالستیك دوربرد با میزان برد 2400 تا 5499 كیلومتر
5- موشك بالستیك قاره پیما با میزان برد 5500 كیلومتر به بالا
تفاوت میان موشک بالستیک و کروز:
تفاوت میان این دو موشک در چگونگی عملکرد در مراحل نهایی است. موشک بالستیک به هنگام پرواز در جو زمین با سیستمهای کنترل پرواز همچون بالهای منحنی برای جریان هوای آیرودینامیکی و سکان و پرههای بالابرنده که موشک را به صورت افقی و عمودی تراز میکنند مسیر خود را تصحیح میکند. که در صورت پرتاب سیستمهای هشدار دهنده میتوانند مسیر آنها را کشف و به مقابله بپردازند. در صورتی که موشک کروز میتواند با سقف پرواز کم و مجهز به رادار کوچک و پرتوی مادون قرمز با استفاده از یک اشتباه در سپر پدافند دشمن از آن عبور کرده و هدف خود را نابود کند.